Style tatuażu – cz. 1: tatuaż tradycyjny, neotradycyjny, Polinezja, japoński

Historia tatuażu sięga 12.000 lat przed naszą erą. Przez ten czas tatuaże rozprzestrzeniały się po świecie i ewoluowały pod względem stylu, jak i tego, co oznaczały w danych kręgach kulturowych. Jeśli dopiero zaczynasz swoją przygodę z tatuażem warto więc zapoznać się z naszym krótkim odcinkowym przewodnikiem po wszystkich najważniejszych stylach tatuażu, jakie możesz spotkać na świecie. Dzięki temu szybko zorientujesz się, które z nich najbardziej Ci odpowiadają i łatwiej dogadasz się ze studiem w kwestii swojego nowego wzoru. Na pierwszy rzut idą tatuaże tradycyjne i neotradycyjne, styl polinezyjski oraz japoński. Zapraszamy!

1. Cechy tatuażu tradycyjnego tzw. oldschoolowego

Uważany za jeden z pierwszych, szeroko znanych styli tatuowania. Rozpowszechniony przez marynarzy i wojska, głównie USA, gdzie oldschool ma swoje korzenie. Charakteryzuje się:

• prostą, niewymyślną kreską i wzorami ukazywanymi dwuwymiarowo,
• grubym, równym konturem,
• prostą paletą barw (czarny, czerwony, żółty, zielony, niebieski, brązowy),
• małą liczbą kolorów stosowanych do wypełnienia tatuażu,
• delikatnym cieniowaniem w odcieniach czerni/ szarości,
• wypełnianiem koloru “na blachę” czyli dany element jest w jednym silnym kolorze, bez przejść tonalnych i rozwadniania tuszu,
• najczęściej tatuowany w formie “wlepek”, czyli różnej wielkości tatuaży oddalonych od siebie, niepołączonych w jeden duży motyw,
  
• ozdabiany za pomocą prostych ornamentów

Przykłady tatuaży tradycyjnych:

2. Cechy tatuażu neo-tradycyjnego

Styl ten czerpie garściami ze stylu tradycyjnego, będąc jego bardziej nowoczesną wersją. Często przestawia bardziej wymyślne wzory i kompozycje, stosuje więcej kolorów oraz zabiegów graficznych mających pokazać kunszt rysowniczy tatuatora. Charakteryzuje się przede wszystkim:

• cieńszym konturem,
• pełną paletą barw,
• przejściami tonalnymi i mieszaniem wielu kolorów,
• bardziej szczegółowymi wzorami,
• bardziej realistycznym charakterem ukazywania przedmiotów/ osób w stosunku do bardzo graficznego i prostego oldschool’u

Ten styl można wykorzystać do wzorów, które mają wyglądać bardziej realistycznie. Z założenia taki tatuaż powinien prezentować bardziej przestrzenny charakter pracy oraz większą liczbę szczegółów.

Przykłady tatuaży neo-tradycyjnych:

3. Cechy tatuażu polinezyjskiego

Tatuaż polinezyjski czy też maori wywodzi się z Ameryki Południowej. Kiedyś w tego typu wzory mogli przyozdabiać się tylko znamienici wojownicy, chłopcy przechodzący inicjację stawania się mężczyzną  lub przewodnicy duchowi plemion. Najczęściej spotykany był w formie dużych kompozycji geometrycznych, gdzie każdy element związany był z charakterem osoby, jej statusem społecznym i drzewem genealogicznym. Dziś, pod wpływem globalizacji – tatuaż ten rozprzestrzenił się po świecie, jednocześnie będąc wersją odartą ze swoich plemiennych konotacji, stanowiąc jedynie ładny, często symetryczny wzór. Do jego popularyzacji przyczynił się także gwiazdor i celebryta Dwane „The Rock” Johnson. 

Przykłady tatuażu maori:

4. Cechy tatuażu japońskiego

Jak sama nazwa wskazuje styl tego tatuażu wywodzi się z Kraju Kwitnącej Wiśni i choć został wymyślony znacznie wcześniej, to charakterem najbardziej zbliżony jest do amerykańskiego oldschoolu, jednak przybiera bardziej pełne, mocno rozbudowane kompozycje. Japońskie Irezumi, które dosłownie oznacza wpuszczanie (tuszu pod skórę) pojawiło się w Kraju Wschodzącego Słońca już na około 3.000 lat p.n.e. 
Między różnymi tygrysami, samurajami, maskami i elementami kultury japońskiej najczęściej znajdują się morskie fale lub chmury, tworząc szczelne tatuaże, im mniej wolnej przestrzeni tym lepiej. Prawdziwe japońskie tatuaże wykonywane są przy użyciu jedynie 5 kolorów farb: czerni, czerwieni, zieleni, indygo oraz żółci. Inne kolory powstają z połączenia tych podstawowych barwników. Kompletny tatuaż japoński pokrywa całe ciało (w tym genitalia) z wyłączeniem twarzy, szyi i dłoni oraz wąskiego pasa skóry tułowia od końca szyi do pępka.

Do świadomości kolektywnej tatuaż japoński wszedł tylnymi drzwiami wraz z masą filmów akcji z lat ’70 i ’80 XX wieku, które przedstawiały mistrzów wschodnich sztuk walki oraz mafie z nimi związane. W ten sposób ludzie zaczęli inspirować się popularnymi np. wśród Yakuzy “full body suit”, czyli jednolitą kompozycją pokrywającą prawie całe ciało. Co ciekawe – jeszcze do niedawna tatuaż był w Japonii całkowicie zakazany, gdyż kojarzono go jedynie ze światem przestępczym i jakiekolwiek epatowanie nim w przestrzeni publicznej mogło źle się skończyć dla jego posiadacza, stąd widoczny on stawał się dopiero w saunie 😉 

Przykłady tatuażu japońskiego:

I jak? Wydaje Ci się to dużo jak na pierwszy raz, czy zaczynasz powoli ogarniać czym różnią się konkretne style tatuażu? Spokojnie, niebawem kolejna dawka informacji i inspiracji prosto od nas. Zapraszamy do kolejnych odcinków tego cyklu już niebawem. A teraz możesz poprzeglądać galerie naszych artystów! Do przeczytania wkrótce 😉